دین نیم پز

گاهی اتفاقات پشت سر هم ردیف می شوند وآدم را به فکر وامی دارند اولی قضیه دست دادن خاتمی بعد این آدم کشی ها و بعد از چند تا دیگر آدم هرچه قدر هم که خوشبین باشد نمی تواند خودش را قانع کند که اتفاقی بوده تصور کنید خاتمی با یک زن دست می دهد بعد یک عده آدم که غیرت دین ومذهبشان زیاد است از ترس خداوند{؟}حکم می دهند که باید خاتمی را از لباس محروم کرد.این جا واقعا» جای تامل دارد 1}آیا افرادی که طرفدار خاتمی اند به خاطر لباسش اطرافش هستند قطعا» خیر.چون در اینجا آنچه زیاد است لباس است و در واقع با محروم کردن خاتمی از لباس در جایگاه او در بین خواص متزلزل نمی شود ولی مورد دوم اینکه ارزش این لباس چقدر است که با یک دست دادن باید آن را کنار گذاشت.اینجا بحث دیگری پیش می آید دین حاجی ها در جایی می گوید برای بدست آوردن سلاح برای مقبله با دشمن تلاش کنید وآن را اینگونه تفسیر میکنند که اینجا نوع سلاح مورد تاکید نیست پس باید به سلاح های جدید دسترسی پیدا کرد ولی گاهی هم حرکتی که آدم کشی محض است را حکم دین میدانند بدون اینکه در باره علل اصلی {نه سطحی}آن به خود زحمت تحقیق بدهند. موسیقی را حرام می پندارند یا تراشیدن ریش را حرام میدانند آیا خدای من برای ریش درمورد من قضاوت می کند یا شاید به خاطر شطرنج.هیچ گاه به این موضوع فکر نکرده اند شاید برای این احکام ضرورت زمانی بوده که حالا دیگر شاید نباشد وگاهی برای انتخابات حکم واجب میدهند در حالی که برخی دیگر از احکام از زمان پیامبر تغییر داده نشده اند و این فقط این را در ذهن من جاری میکند که دینی که امروز داریم یک سیب زمینی است که زیر آتش تعصب بعضی جاهایش سوخته و بعضی جاهایش نپخته.